Publikujemy opracowaną metodę oceny ryzyka rozwoju pęknięć w rzeźbach drewnianych

Czy przeszłoby Ci przez myśl jak istotna jest strategia grzewcza nie tylko w muzeach, ale historycznych wnętrzach świątyń, pałaców i rezydencji? Jeśli planujesz organizację ślubu, koncertu lub innego komercyjnego wydarzenia w zabytkowym wnętrzu i troszczysz się o zachowanie dekorujących go drewnianych rzeźb, zapraszamy do zapoznania się z opublikowanym przez nas artykułem:

https://rdcu.be/cPYsh

O zagrożeniu dla obiektu zabytkowego decyduje nie tylko rodzaj materiału/materiałów z jakiego/jakich go wykonano. W przypadku obiektów drewnianych istotne są również rozmiary dzieła: kilkudziesięciomilimetrowe podobrazie w krótszym czasie osiągnie stan równowagi z otoczeniem (mając na myśli głównie wilgotność względną) niż rzeźba o średnicy kilkunastu centymetrów. Większe wymiary wydłużają tzw. czas odpowiedzi obiektu na wahania klimatu, przez co rzeźby i inne masywne obiekty doświadczające naturalnych rocznych zmian związanych z porami roku nigdy nie znajdują się w stanie równowagi.

Jak wpływa to na stan obiektu? Opracowany model obliczeniowy pomaga zrozumieć procesy zachodzące w masywnych drewnianych obiektach zwłaszcza pod wpływem dynamicznych wahań klimatu, charakterystycznych dla sporadycznie ogrzewanych wnętrz historycznych.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *