W ramach projektu „Strategie prewencji konserwatorskiej dla obiektów z polichlorku winylu” (akronim PVCare) wykonaliśmy mikroskopowe skany obiektów należących do zbiorów CRICOTEKI.
CRICOTEKA to właściwie Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA w Krakowie. Kantor był polskim malarzem, reżyserem, a także scenografem i teoretykiem sztuki żyjącym i tworzącym w XX wieku. CRICOTEKA posiada obszerny zbiór obiektów, w tym manekinów, powiązanych ze spektaklami teatralnymi wystawianymi przez Kantora. Niestety, wykonane z polichlorku winylu, już po tak krótkim czasie od powstania wykazują oznaki zachodzącego procesu degradacji.
Naszym celem była dokumentacja stanu obiektów, konieczna do oceny rozwoju zmian, i udostępnienie możliwości przyjrzenia się zniszczeniom na mikroskopowym poziomie. To była dla nas wielka przyjemność spędzić kilkanaście godzin w otoczeniu pracowników CRICOTEKI i ich zbiorów, a w naszych rękach znalazły się:
– Maszyna Tortur Replika / Druga wersja, obiekt powiązany ze spektaklem „Kurka wodna”;
– Dzieci w ławkach z „Umarłej klasy”;
– oraz prawa dłoń manekina Chłopiec w ławce z „Umarłej klasy”.
Ponadto otrzymaliśmy dwa obiekty do przeprowadzenia dalszych badań.
Projekt jest finansowany w ramach konkursu OPUS-LAP 20 we współpracy z NCN (Narodowe Centrum Nauki, nr projektu 2020/39/I/HS2/00911) i ARRS (Słoweńska Agencja Badawcza, nr projektu N1-0241). Osoby i instytucje zaangażowane w jego realizację to:
– Uniwersytet Jagielloński, Polska (Krzysztof Ryszard Kruczała)
– Instytut Katalizy i Fizykochemii Powierzchni im. Jerzego Habera PAN, Polska (Łukasz Bratasz),
– Heritage Science Laboratory Ljubljana na Wydziale Chemii i Technologii Chemicznej UL (Matija Strlič, Irena Kralj Cigić),
We współpracy z:
– CRICOTEKA – Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora, Kraków,
– Muzej za arhitekturo in oblikovanje, Muzeum Architektury i Wzornictwa, Lublana,
– Centrum Pompidou, Paryż.