Tak jak zapowiadaliśmy we wpisie Jak modelować ryzyko zniszczenia obrazu na płótnie?, kolejne badania nad uszkodzeniami mechanicznymi w przypadku obrazów na płótnie były ukierunkowane na symulacje naprężeń wobec zmiennych warunków klimatycznych.
Bezsprzecznie obrazy na płótnie są wrażliwe na wahania klimatu w ich otoczeniu, takie jak zmiany temperatury i wilgotności względnej o dużej amplitudzie lub szybko zmieniające się w czasie, które powodują powstawanie spękań. Większość obrazów zgromadzonych w kolekcjach muzealnych pokryta jest rozwiniętą siatką takich spękań, które powodują z kolei obniżenie naprężeń w warstwie malarskiej, w wyniku czego obrazy z krakelurą stają się bardziej odporne na wahania mikroklimatu.
“Breton Brother and Sister” Williama Bouguereau,
The Metropolitan Museum of Art
Zbliżenie na fragment obrazu “Breton Brother and Sister” Williama Bouguereau, The Metropolitan Museum of Art
Mechanizm ten możemy zasymulować w naszym modelu komputerowym. W tym celu do modelu wprowadzamy narożnikowe spękania w warstwie podłoża malarskiego (obrazek w prawym górnym rogu) o zmieniającej się parametrycznie odległości między spękaniami S i sprawdzamy co dzieje się z naprężeniami w środku wyspy. Jak możemy zobaczyć na załączonym wykresie, naprężenia zmniejszają się wraz z malejącym S (podzielonym przez grubość warstwy podłoża t). Oznacza to, że im gęstsza jest siatka spękań, tym obraz jest bardziej stabilny! Poszczególne kolory wskazują wyniki dla różnych obliczanych spadków wilgotności względnej począwszy od 80 lub 90% do 20 lub 30%. Wyniki, które uzyskaliśmy, potwierdzają, że spękane obrazy na płótnie są stabilne mechanicznie i tym samym bardziej odporne na wahania klimatu.
Mamy nadzieję, że to kolejna cegiełka budująca ideę zrównoważonego muzeum!
Te badania są realizowane w ramach projektu GRIEG (2019/34/H/HS2/00581) finansowanego poprzez Narodowe Centrum Nauki ze środków Norweskiego Mechanizmu Finansowego na lata 2014-2024.