Migracja plastyfikatora z PVC doprowadziła do pokrycia elementów instalacji artystycznych autorstwa Josepha Beuysa warstwą lepkiej cieczy, a my postanowiliśmy sprawdzić jej odporność na czynniki zewnętrzne.
W tym celu przeprowadziliśmy badania za pomocą spektroskopii w podczerwieni (FTIR) w zaprzyjaźnionym laboratorium Wydziału Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wstępna analiza widm FTIR wykazała znaczną degradację powierzchniowej warstwy plastyfikatora, który może ulegać częściowej hydrolizie, co sprawia, że na powierzchni dzieł Beuysa znajduje się mieszanina wielu, w tym kwaśnych, produktów degradacji plastyfikatora.
Na zdjęciu: warstwa lepkiej cieczy zebranej z dzieła Beuysa wraz z zabarwionym papierkiem lakmusowym i kolorystyczną skalą porównawczą
Jednak nie poprzestaliśmy tylko na tym i badamy również właściwości mechaniczne materiału, który skrywa się pod tą warstwą. Dzięki zastosowaniu dynamicznej analizy mechanicznej i zasady superpozycji czasu i temperatury będziemy mogli przewidywać, jak obiekty Josepha Beuysa będą się zachowywać po upływie nawet trzystu lat!
Badania są częścią projektu PVCare finansowanego w ramach konkursu OPUS-LAP 20 we współpracy z NCN (Narodowe Centrum Nauki, nr projektu 2020/39/I/HS2/00911) i ARRS (Słoweńska Agencja Badawcza, nr projektu N1-0241).
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o obiektach Josepha Beuysa, które badamy, zajrzyj na: